Uczniowie naszej szkoły na co dzień opiekują się miejscami, które są szczególnie ważne dla naszej społeczności i miejscowości.
Są to:
Pierwotnie był to drewniany brzozowy Krzyż Katyński poświęcony 13 kwietnia 1990 w rocznicę odkrycia masowych grobów polskich oficerów, zamordowanych przez Sowietów w Katyniu. Upamiętniał mieszkańców Cieszanowa i osoby związane z miastem, które zginęły z rąk Sowietów. W 2006 roku po przebudowie parku został on zastąpiony dużym dębowym krzyżem i kamieniem z tablicą z mottem JEŚLI ZAPOMNĘ O NICH TY, BOŻE NA NIEBIE ZAPOMNIJ O MNIE.
.
2. Pomnik Łucji Charewicz
Naprzeciw kościoła znajduje się pomnik poświęcony doc. dr Łucji Charewicz. Ufundowano go w 100-lecie powstania Polskiego Towarzystwa Historycznego.
.
.
..
.
Łucja ze Strzeleckich Charewiczowa ( wnuczka Tytusa Mikułowskiego) urodziła się w 1897 r. w Cieszanowie w Województwie Lwowskim. Uzyskała doktorat z filozofii na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie. Była kustoszem Muzeum Historycznego we Lwowie, opublikowała ponad 90 prac naukowych, działała w Związku Harcerstwa Polskiego. Podczas wojny związała się z konspiracją, została aresztowana i trafiła do Oświęcimia, gdzie zmarła w 1943 roku.
.
4. Grób Tytusa Rawicza Mikułowskiego
Tytus Rawicz Mikułowski (ur. 1805, zm. 1885), pochowany na cmentarzu w Cieszanowie. Oficer 4 pułku ułanów, uczestnik powstania listopadowego, ranny w bitwie pod Grochowem.
.
.
.
.
5. Pomnik Jana III Sobieskiego
Pomnik Jana III Sobieskiego ufundowany przez mieszkańców w roku 1883, w 200 rocznicę odsieczy Wiednia. Postawiony on został na zbiorowej mogile poległych w październiku 1672 roku w czasie bitwy wojsk Sobieskiego z hordami tatarskimi. Według lokalnej tradycji w walkach z napastnikami mieli uczestniczyć również mieszkańcy miasta, niektórzy z nich za swoją postawę zostali później nobilitowani.
.
.
6.Grób rodziców patronki naszej szkoły
Bronisława Wysłouchowa (1858-1905), publicystka, nauczycielka, działaczka społeczna i oświatowa, organizatorka ruchu ludowego w Galicji. Popularyzatorka historii i literatury polskiej, tłumaczka. W czasie I wojny światowej pełniła służbę sanitarną na froncie. W Polsce niepodległej zajmowała się opieką społeczną nad dziećmi i więźniami. W 1939 za przynależność do Armii Krajowej skazana w Moskwie na karę śmierci, zamienioną na dożywotnie więzienie. Na mocy układu Sikorski-Majski zwolniona w 1941, zorganizowała Pomocniczą Służbę Kobiet w Polskich Siłach Zbrojnych w ZSRR. Odznaczona orderem Virtuti Militari, Złotym Krzyżem Zasługi z Mieczami i innymi. Pochowana na Powązkach w Warszawie.
Przygotowały:
Ewelina Kopciuch, Kinga Zaremska, Natalia Skubis